Het kamp is begonnen! Gelukkig ligt het kamphuis enigszins om de hoek en duurde het ritje voor de kinderen niet al te lang. En ze konden niet wachten! Sommige kinderen waren super zenuwachtig en al de hele ochtend misselijk van de spanning. Bij aankomst van het kamphuis, geheten “Sunny Side”, waren er een paar verhuizers van verhuisbedrijf De Dozen BV al druk bezig met dozen verhuizen. De kinderen konden dan ook hun koffers bij de heren afleveren die deze dan weer naar de slaapzalen brachten. Terwijl de ouders nog lekker aan de koffie stonden kwamen en er een moeder, Mrs. Davis, met haar zoontje Andy binnen. Zij zijn de nieuwe bewoners van het huis en het zijn hun spullen die hier vandaag verhuisd werden. Maar wij hebben dit toch gehuurd? Dit is toch ons kamphuis? Mrs Davis en Andy gaan dit overleggen, want dit is wel een beetje een gekke situatie.
We nemen afscheid van de ouders, maar niet voordat we onze geweldige chauffeur Maurice van Berkel even bedankt hebben. Maurice rijdt al jaren de knutsel-, verkleed- en slaapspulen van de leiding heen en weer naar kamp en wordt daar zoals ieder jaar weer even voor in het zonnetje gezet. Mrs Davis en Andy komen terug en ze laten ons weten dat wij hier wel een weekje kunnen verblijven; hun huis is groot zat!
Na de lunch met overheerlijke kippensoep, zien we twee rare figuren buiten lopen. Het blijken Woody en Buzz Lightyear te zijn; de poppen van Andy (film: Toy Story). Ze hadden ons blijkbaar hier niet verwacht en schrikken van onze aanwezigheid! Woody en Buzz maken ruzie hierover, want tja.. nu is hun grote geheim uitgekomen en eigenlijk mag niemand dat weten. Het speelgoed van Andy komt namelijk tot leven zodra Andy er niet bij is. Woody en Buzz voelen zich er niet heel gemakkelijk bij en verdwijnen dan ook snel weer.
Na het avondeten (broodje hamburger & banaan), liggen de meiden lekker te chillen op de slaapzaal, als ze een vreemd geluid van boven horen uit de grote zaal. Als we bovenkomen horen we het nog steeds, maar we zien niemand. Het klinkt alsof iemand ligt te snurken en het lijkt uit de grote speelgoedkist van Andy te komen? We doen voorzichtig de deksel van de kist omhoog en daar ligt Meneer Aardappelhoofd te slapen. Met zijn allen roepen we keihard “wakker worden” en Meneer Aardappelhoofd schrikt wakker. Hij is helemaal onthutst, want toen hij vannochtend nog geen slapen in de kist, stond de kist nog in het oude slaapkamer van Andy. Het is eigenlijk wel een beetje zielig voor hem en we besluiten dan ook om hem bij het andere speelgoed op de speelkamer te brengen.
Omdat de leiding weet dat de meiden vanavond nog wel een tijdje gaan keten, doen we op maandag altijd het Zweeds Renspel, waarbij zoveel mogelijk spelletjes zo snel mogelijk gedaan moeten worden. We vermoeden echter dat slapen er voor de meiden er voorlopig nog niet in zit… 😉
