We zeggen het ieder jaar weer, maar oh wat vliegt de tijd! Vandaag wordt voor de laatste keer de krant gemaakt, ochtendgymnastiek gegeven en toneelstukjes opgevoerd. Als we net het kamplied hebben gezongen komt Ariël langs en vraagt of we de roddels al hebben gehoord: de dwergen zijn iets van plan! Dat is oud nieuws voor ons, maar toch lief dat ze ons probeert te helpen. Niet veel later komt schrijver Johan in paniek naar ons toe. Z’n zoon is vermist! We moeten gelijk helpen met zoeken! Na een speurtocht in het bos vinden we hem vastgebonden aan een boom, met de slapende dwergen naast hem. We moeten stil zijn om de dwergen niet wakker te maken, en dan redden we Hendrik. We nemen hem mee naar het kamphuis, en hier biecht Hendrik dus ook aan z’n vader Johan op wat er allemaal aan de hand is. Tot slot is het tijd om een plan te maken om de dwergen te stoppen. Weetje wat, we schrijven met de magische pen op dat ze naar ons toe lopen, zodat we ze kunnen vangen! Zo gezegd, zo gedaan. De dwergen gaan nog wel een beetje in verzet, maar uiteindelijk snappen ze dat ze niet de hoofdrol kunnen zijn in dit verhaal, maar dat ze wel een belangrijke rol hebben, want zonder dwergen geen Sneeuwwitje! Eind goed al goed.
De rest van de middag hebben we genoeg tijd om te chillen in de zon, en natuurlijk voor een watergevecht. Want wat een weertje! ’s Avonds trekken we onze mooiste outfits weer aan voor de afsluitavond. De sportdagwinnaars worden bekend gemaakt, de groepsprijzen worden uitgereikt en alle kinderen krijgen een klein persoonlijk liedje van de leiding. Maar ook nemen we dit jaar afscheid van Rakkerleiding Jolien en Kokkie Roos! Zij zijn dit keer voor het laatst mee op kamp geweest, en wat gaan we ze missen! De tranen rolden over de wangen van de leiding én kids. Groepsknuffel! Maar ook hoog tijd om te gaan slapen. Morgen weer lekker in ons eigen bedje…
